Dit gedicht heb ik geschreven de dag voor ik naar de keuringsarts van het UWV moest. Al weken en misschien al maanden liep ik met twijfels. Ik wist dat ik mijzelf overvroeg met het werk. Iedere avond zat ik met flinke pijn op de bank en was ik doodop. Ik wilde maar één ding en dat was rust om weer aan mijzelf te kunnen werken. Aan mijn mentale gezondheid en aan mijn revalidatie.
Hoop op niets
Dat is toch al iets
Beslissing gemaakt
Het werk gestaakt
Hoop op niets
Vaker op de fiets
Meer bewegen
Hoop op een zegen
Hoop op niets
Dan wordt het weer iets
Weer terug in het water
Trainen voor later
Hoop op vrij
Het veranderen van tij
Het tijd hebben voor
Volgen van het juiste spoor
Hoop op vrij
Hoop dat ze zei
Dat het genoeg is zo
Stop, halt ho!
Hoop op later
Een toekomst die staat er
Een nuttig gevoel
Een nieuw levensdoel
Hoop op herstel
Van hij doet ’t wel
Van nieuwe dingen
Van succes afdwingen!