Ik heb dit op een avond geschreven. Ik voelde mij moegestreden. Al maanden ben ik aan
het werk en probeer ik alle balletjes in de lucht te houden. Steeds meer van die balletjes heb
ik laten vallen in de afgelopen weken. Ik was moe, ik had pijn, ik zat in de knoop. Ik moest een
beslissing maken die heel beangstigend was. Stoppen met werken en mij opnieuw 100% ziek
melden. Ik ben iemand die altijd toekomstgericht bezig was en hielt van zekerheden en dit voelde
zo als al deze zekerheden overboord gooien.
Een knoop zit vast in elkaar, en gaat strakker als je eraan trekt
Je krijgt het dan bijna niet meer los, want die ruimte is er niet
Een knoop zit zo vast dat het touw niet meer rekt
En dat je het begin en eind niet meer ziet
Hoe kun je ruimte creëren, zodat het losser gaat zitten?
Hoe krijg je het weer uit elkaar?
Hoe kun je ergens aan trekken, zonder dat het gaat klitten
Hoe krijg je het lijntje weer zo muzikaal als de snaar van een gitaar?
Waar zit het begin en hoe maak ik een eind, hoe krijg ik weer overzicht?
Hoe ontwikkelt de knoop zich bij iedere beslissing die ik maak?
Waar kan ik beginnen, waar kan ik wat vieren. Hoe bewaar ik mijn evenwicht?
Mosterd na de maaltijd, ik kies mijn battle, ik kies voor de juiste smaak
Beginnen bij de basis en dat is mijn gezin en familie, dat is waar ik voor leef
Al het andere is bijzaak en geeft mij geen goed gevoel meer
Energie om te doen wat ik graag zou willen doen, dat is waarnaar ik streef
Dan wordt de knoop vanzelf een lijntje zo flexibel als een veer
Uit de knoop dat is wat moet gebeuren
Uit de knoop zodat het soepel wordt
Uit de knoop gescheiden op vele kleuren
Uit de knoop gesorteerd op lang en kort
